«Είδα το παλιό να πλησιάζει, μα ερχόταν σα νέο. Σερνόταν πάνω σε καινούργια δεκανίκια και βρομούσε νέες μυρωδιές σαπίλας, που κανείς δεν είχε πριν ξαναμυρίσει» , είχε πει ο Μπ. Μπρέχτ.
Ο ορίζοντας στη Ναυπακτία, σκοτεινιάζει. Δεν ψηλώνει κανείς πέρα από την φύση του επειδή φτάνει ή έφτασε σε μια θέση ευθύνης. Ιδιαίτερα αν δεν έχει τα προσόντα ανταπόκρισης. Με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον, με ανθρώπους που έρχονται από το προχθές, μια δημοτική αρχή του «κουκουλώματος» αρχίζει ν’ αποκτά μούχλα. Θα μου πείτε, «δεν έφταιγε αυτός, τόσος ήταν»…
